THE SANDY COAST ROCKERS  (Charles Kersbergen)
Charles Kersbergen was 16 jaar toen hij in september 1963 gevraagd werd om bij The Sandy Coast Rockers te komen spelen. Charles en Hans Vermeulen kenden elkaar al vanaf de lagere school, waar zij zes jaar bij elkaar in dezelfde klas hebben gezeten. Muzikaal was er ook bij 'Forum Hadriani' al een klik, waar beiden een aantal jaren althoorn hebben gespeeld. Het was bij Hans bekend dat Charles eerder al in The Evening Rollers had gespeeld. Toen Joldert de Vries in militaire dienst moest, kon Charles zonder auditie te doen de opengevallen plek invullen.

De bandleden waren: Hans en Jan Vermeulen, Onno Bevoort en Charles, die zichzelf met behulp van de Klavarskribo-methode heeft leren gitaarspelen. Ook heeft Charles een tijdje gitaarles gehad van Ruud Schoonewelle, in die tijd basgitarist bij René and the Alligators. Omdat hij bij zijn vader in de brandstoffenzaak werkte, beschikte hij over voldoende geld om een gitaar aan te schaffen. Hij had op die leeftijd - en dat is echt opmerkelijk - ook al één van de eerste Sony stereobandrecorders. Daarmee zijn opnames van de band gemaakt, maar in de loop der tijd zijn die verloren gegaan.

Van zijn Fiat 1100 herinnert hij zich dat deze erg handig was om de installatie naar de dansavonden in Vronestein te vervoeren, omdat er tussen de deuren geen middenstijl zat. Zo konden grote kasten er gemakkelijk in.

Met heel veel plezier denkt Charles terug aan zijn tijd bij The Sandy Coast Rockers, die hij omschrijft als: “.. een ontspannen tijd waarin we veel applaus en positieve feed-back kregen.

Het was de tijd dat er regelmatig talentenjachten werden gehouden, dat maakte het optreden altijd weer spannend. De rol van Hans Vermeulen in de band was natuurlijk heel groot, want hij was toen al de opvallend goede zanger waar de band om draaide”.

Charles speelde het liefst in gelegenheden waar gedanst werd, zoals op zaterdagavond bij Dansschool Kuijpers in Vronestein en op zondagmiddag in Hoornwijck. Veel  avonden heeft  de band opgetreden in dansgelegenheden in de Bollenstreek, onder andere in het Bruine Paard in Lisse.

Over het repertoire vertelt Charles dat ze veel songs van Elvis Presley speelden. In diezelfde tijd begonnen ook The Beatles steeds populairder te worden en hun hits werden dan ook razendsnel op de setlist gezet. Om in stijl van The Beatles te blijven, kamden de jongens op weg naar een optreden de haren heel modieus naar voren en op de thuisreis weer naar achteren.

Een bijzondere gebeurtenis staat hem nog helder voor ogen: “We waren uitgenodigd om in België te spelen op een groots jubileumfeest. Eerst was er een receptie waar ik voor het eerst van mijn leven Champagne dronk. Daarna volgde een maaltijd en aansluitend zouden wij optreden. Aan het eind van de maaltijd sloot een pater de bijeenkomst af met een dankgebed waarin hij tot mijn verbazing de aanwezigen ook nog verzocht om op de parkeerplaats niet tegen de bussen te plassen.”

Een aantal redenen leidden ertoe dat Charles in maart 1965 uit de band is gestapt. Ten eerste was er de druk die hij voelde toen The Sandy Coast Rockers voor meerdere dagen de studio in moesten, nadat zij een talentenjacht, georganiseerd door Radio Veronica, hadden gewonnen.  Hij kon dat als toekomstig opvolger niet combineren met het werk in de zaak van zijn vader. Heel bescheiden zegt Charles: “Ik voelde me onvoldoende muzikant om als beroeps verder te gaan en ik zag voor mijzelf geen carrière in de muziek. Steeds vaker moesten wij ook door de weeks een optreden verzorgen, iets wat voor mij moeilijk te combineren was met mijn werk.”

Na het vertrek van Charles Kersbergen ging Jan Vermeulen slaggitaar spelen en kwam Jos de Jager als bassist in de band.
 

THE SANDY COAST ROCKERS, (Onno Bevoort)
In juli 1963 verliet drummer van het eerste uur, Fred van Starrenburg,  The Sandy Coast Skiffle Group en kwam Jan Vermeulen in de band  op voorwaarde dat er rock muziek gespeeld zou worden. Ook Hans Vermeulen en Onno Bevoort wilden liever Rock and Roll spelen.

De naam van de band veranderde daarom in 1963 in The Sandy Coast Rockers.

Hans verwisselde zijn ukelele voor een gitaar en Onno werd drummer: “Ik huurde aanvankelijk een drumstel bij Bas van der Rest en later kocht ik in Amsterdam een heel goedkoop drumstel met het geld dat mijn vader voorschoot.

Met mijn zaterdagbaantje bij een tuincentrum betaalde ik mijn pa het geleende geld terug.  Als inspirerend voorbeeld had ik de drummer van René and the Alligators.”

Johan van Boven had zich inmiddels als musicus uit de band teruggetrokken. Hij bleef wel actief als band- en fanclub leider. Ook Joldert de Vries vertrok omdat hij in militaire dienst moest. Charles Kersbergen kwam en nam de plaats van Johan en Joldert in als slaggitarist.

De bandleden waren dus:
Hans Vermeulen  gitaar en zang
Jan Vermeulen  gitaar en zang
Onno Bevoort  drums
Charles Kersbergen gitaar en zang
Jos de Jager basgitaar

Onno herinnert zich van Charles Kersbergen: “Zijn vader had een brandstoffenzaak waar hij werkte. Vóór een optreden schrobde Charles zich net zo lang het kolengruis van zijn gezicht tot hij glom als een spiegeltje. Als hij dan met zijn slaggitaar op het podium stond, vielen alleen nog zijn zwarte nagels op.” 

Er was inmiddels sprake van een echte rock and roll band met drums en versterkte gitaren naar model van de Haagse Crazy Rockers en The Shadows.

Vanaf die tijd werd er bij Onno op zolder geoefend. Wim Bosman regelde al verschillende optredens en werd begin 1964 manager. Hij schafte een nieuw instrumentarium en apparatuur aan en de band werd in nieuwe kleding gezet.

“Het spelen ging in korte tijd steeds beter. Op onze repertoirelijst stonden nummers van The Shadows en we fietsten naar Scheveningen om met ontzag naar The Tielman Brothers en The Crazy Rockers te kijken.

Maar er zat verandering in de lucht. Na een tijdje kondigde zich een nieuwe muziekstroming aan: The Beatles, The Rolling Stones en The Kinks werden de trendsetters. Als je nu nog een kuif had of Rock and Roll speelde, was je ouderwets. Vooral de traditionele Indorock bandjes hadden moeite met deze modernisering. Dat was ook met de instrumenten: Fender Stratocaster verdween en Vox verscheen. Jan Vermeulen en Jos de Jager hadden moeite met die nieuwe mode en behielden hun kuif zo lang mogelijk.”

Uit deze periode is slechts één geluidsopname bewaard gebleven, namelijk die van de Talentenjacht op het Huygens Lyceum in 1964. Daar wonnen zij deze grammofoonopname als eerste prijs.

Onno en Charles herinneren zich de foute nachtclubs waar ze optraden zonder dat hun ouders het wisten en zien in gedachten de om grof geld kaartspelende bezoekers in de Yvonne Bar en de Monroe Bar rond het Huygensplein en de Flash in de Casuaristraat.

Uiteindelijk werd de aanpassing aan de nieuwe tijd duidelijk toen het woord Rockers van de bandnaam geschrapt werd en de band rond 1965 verder ging onder de naam The Sandy Coast.