GRUPPO SPORTIVO (Eric Wehrmeijer)
Hoe Gruppo Sportivo ontstond...........
Midden jaren 70 speelde Eric Wehrmeijer  na Poision Oak met Max Mollinger als drummer  in een bandje dat Marian Carter heette.
Deze band ging uiteindelijk uit elkaar en daarna speelden Max en Eric een tijd samen met toetsenist Peter Calicher uit Zoetermeer in het Groene Huisje als driemanschap (later Gruppo Sportivo), op zoek naar een vierde bandlid. De drie mannen raakten daardoor met een breed repertoire erg goed op elkaar ingespeeld. Kandidaten voor de functie van vierde bandlid (waaronder Nico Christiansen) zijn in die tijd meermalen de revue gepasseerd. Dan werd er met zo'n muzikant gespeeld en als het klikte was het de bedoeling dat die persoon tot de band toe kon treden.

Zij kwamen daardoor in begin 1976 in contact met Martin van Wijk die in een bekende Nederlandse Glitterband Lemming speelde. Daar ging het redelijk aardig mee. Martin kwam uit Australië en was een goede sologitarist. Dat groepje kreeg op een gegeven moment een opdracht van de stichting Burgerschapskunde om een Nederlandstalige single op te nemen in een studio te Nederhorst ten Berg (in de buurt van Loosdrecht en Abcoude). Dat moest in een dag gebeuren.

Overdag was het instrumentale gedeelte gedaan en zij zouden 's avonds het nummer inzingen. Er waren ook zangeressen bij en een van die zangeressen was Saskia Hamel, de vriendin van Hans Vandenburg.

Op de weg terug van de opnamen gaf Eric Wehrmeijer Saskia een lift en daar vertelde zij over haar vriend, die in de Leo Unger band speelde, waar hij het helemaal niet naar zijn zin had. Hans was creatief en schreef eigen stukken maar kon deze niet in de Leo Unger band tot uitvoer brengen. Eric suggereerde dat Hans misschien eens langs zou willen komen als de band oefende in het Groene Huisje. Hans kwam en het klikte meteen. Zo is Gruppo Sportivo ontstaan.

Hoe en waarom ben je van gitaar overgestapt naar basgitaar?
Eric Wehrmeijer "Dat was nog in de Voorburgse tijd want tijdens het spelen in Poison Oak speelde ik al basgitaar. In 1970 speelde ik nog gitaar maar daar raakte ik op uitgekeken.. Ik was al enige tijd onder de indruk van de basgitaar wat ik een veel mooier instrument vond omdat deze een veel interessantere rol in het geheel speelde waarmee ritme en harmonie aan elkaar verbonden kon worden. Na 1970 ben ik overgestapt. Ik ging niet de basgitaar van mijn broer gebruiken die ik weleens bespeelde, maar heb toen een Danelectro Longhorn gekocht. De Golden Earring Rinus Gerritse speelde o.a. met zo’n bas. Daarna ben ik altijd basgitaar blijven spelen. Een ander element dat mij versterkt heeft in het basgitaar spelen, was dat op een gegeven moment mijn broer Godfried (basgitarist van Chou-Chou/Levy Joe) naar het buitenland ging en mij zijn complete basuitrusting gaf (dat is nog eens broederliefde) waaronder een Vox AC50. Daardoor kon ik mij verder en beter ontwikkelen op basgitaar gebied. Later heb ik daar nog een AC100 Box bij gekocht.

Gruppo Sportivo
Gruppo Sportivo speelde een repertoire van eigen stukken van Hans Vandenburg en daarnaast stukken van Frank Zappa, Little Feet. Naarmate de band meer Gruppo Sportivo werd, kwam Hans Vandenburg vaak met ruw materiaal aanzetten waarna de band dat verder uitwerkte en kneedde tot een volwaardig stuk/nummer. De nummers kwamen op rechtennaam van Hans.

Er werd eerst veelal gerepeteerd met z'n vieren zonder dames/zangeressen. Zangeressen kwamen er later bij. Ik ben in de band gebleven tot juni 1979 tot het laatste optreden in Rotterdam Toen de band. stopte, was ik full prof muzikant. Eerst werkte ik nog als parttime vrachtwagenchauffeur bij Duivelaar Pompen. Dus dat was om 04:00 uur in de nacht, na het optreden, thuiskomen.,De huurbus uitladen, deze terugbrengen naar Achilles en daarna naar huis om de volgende ochtend als vrachtwagenchauffeur aan de slag te gaan. Maar dat kwam steeds meer onder druk te staan, daar wij steeds meer gingen spelen, nadat .John van Vuuren het management op zich had genomen. In 1978 werd de switch gemaakt naar full prof muzikant.

Met Polydor werd de eerste plaatopname gemaakt, geproduceerd door Barry Hay in het najaar van 1976. In november 1976 stond de plaat 'Out there in the Jungle' op plaats 20 van de tipparade (van 25 naar 20). Na het uitkomen van de single is de band als support act van Golden Earring gaan toeren waarbij er drie dagen in het Congresgebouw werd opgetreden in december 1976". (georganiseerd door Wim Bosman Promotions B.V.). Eric heeft dit in chronologische volgorde uitstekend bijgehouden. 

Highlight
"Gruppo Sportivo heeft veel in Europa opgetreden maar de highlight van de vier jaar GS was wel het optreden in London in de Marquee Club. (The Marquee club has often been defined as "the most important venue in the history of modern pop music") "

Gruppo Sportivo heeft vier tournees gedaan in Engeland. Destijds was het opmerkelijke ervan dat de tours na de tweede keer winstgevend werden. Eric heeft met Gruppo Sportivo twee gouden platen en een platina plaat verworven. De eerste LP is recent op wit vinyl opnieuw uitgebracht. "In de zomer van 1979 was er sprake van een Amerikaanse tournee, maar daar kwam maar geen schot in en de band was zo'n beetje op de top van haar kunnen. We waren mateloos populair en speelden voor steeds meer fan's en in steeds grotere hallen, maar er was steeds minder tijd voor het creatieve proces hetgeen de band op ging breken. In juli 1979, op het hoogtepunt van ons succes, werd er besloten om uit elkaar te gaan. Hans Vandenburg ging verder met zijn solocarrière als Buddy Odor Stop”.

Gruppo Sportivo II
“Na een jaar richtte Hans Vandenburg de groep opnieuw op in een viermansformatie en later in diverse samenstellingen. Ikzelf ging een jaar spelen bij een Engelse band 'om af te kicken'. Warren Harry was de naam van de band. Dat was erg leuk en we speelden speedy muziek. Daarna had ik het wel gezien en kreeg ik andere interesses waarna ik op een dag binnenliep bij het Ministerie van cultuur en daar een gesprek had. Twee weken later werd ik aangenomen op de afdeling beeldende kunst en ging later naar de afdeling muziek, de rest is historie."

Hans Vermeulen
"Samen met broer Godfried zaten we op gitaarles bij De Voorburgse Muziekschool. Elke week liepen we met onze goedkope gitaartjes het hele Westeinde af.  Door privéles van Joop Biegelaar, een klassiek gitarist die in de vogelbuurt woonde, leerde Eric klassiek gitaar spelen, dus veel met de rechterhand. Hans Vermeulen was ooit eens in contact gekomen met Godfried over het toetreden bij Sandy Coast op het moment dat Jan Vermeulen in dienst zat. Hans zou ook mij een keer gitaarles geven (ik keek enorm tegen Hans op). Op een middag kwam Hans voorrijden met zijn gloednieuwe rode Fiat 850 Spider en gingen we naar boven om gitaarles te ondergaan. Ik speelde een stuk voor en Hans zei 'nou ik kan je geloof ik helemaal niets leren'. Dat was dan de gitaarles van Hans Vermeulen. Het was een rare mengeling van bewondering en teleurstelling."

GRUPPO SPORTIVO Extracts uit het boek van Hans Vandenburg
De Gruppoleden speelden allemaal in verschillende groepjes, in elk geval waren ze allemaal constant met muziek bezig. En op een gegeven moment zijn ze elkaar tegengekomen en dat ging vanaf het allereerste moment toch wel heel goed.
Met Meike speelde Hans in Hobbyhorse en Josée zat bij Orkater.

Twee zangeressen was geen echte bewuste keuze. Ze zijn erbij gehaald, omdat de jongens niet goed genoeg konden zingen. Gruppo was vanaf het begin een experimenteel bandje. De band lijkt soms ook een soort theater met teksten van Hans, Josée is de vamp, Meike de feministe, Peter is de held en Hans als sulletje daartussen. Gruppo lijkt de eerste band met de achtergrondzangeressen, “de Grupettes” op de voorgrond en de leader erachter.
De eerste optredens vonden plaats in het Kijkhuis.

 Ontleend aan Wikipedia:
Zij spelen popsongs met veel aandacht voor relativering van personen en situaties, humor, muziekcitaten en slapstick in de performance; vaak gingen de songs over een antiheld. Einde ontleend aan Wikipedia:

De naam van de band:
Hans Vandenburg vertelt verder: "Op een gegeven moment waren we aan het repeteren in een ruimte die Het Groene Huisje werd genoemd. Daar zagen we een affiche hangen van een Italiaanse tegelhandel, die een Italiaanse sportploeg sponsorde. Gruppo Sportivo stond erop.
We waren op zoek naar een naam en om al dat verder gezeur en geëtter te voorkomen besloten we om die naam verder maar te gaan gebruiken.
Anders blijf je aan de gang met honderden namen. Lijkt me toch een vervelend idee. Hij was in elk geval origineel en vreemd genoeg, en, heel belangrijk, niet Engels."

Optredens en wapenfeiten:
De doorbraak in Engeland (radio-optreden John Peel Sessions en tv Old Grey Whistle Test, de Marquee in London festival in Reading), Zwitserland, Italië, Duitsland (RockPalast) , Spanje, Zweden, Finland, Vlaanderen (Bilzen), Wallonie.
8 optredens per week en zij verschijnen ook in Vara’s lijn 3, Toppop, Pop Parade, en Rotterdam New Pop.
28 september ’78:  Edison voor het album ”10 Mistakes.”

Voorval:
Bijna wordt de roem hen fataal. Na een optreden  In Hamburg worden ze in een klein privé vliegtuigje, type vliegend Volkswagenbusje, teruggevlogen om op tijd te zijn voor een volgend optreden.
Boven Nederland komt het toestelletje in een ondoordringbaar dikke mistsoep terecht. Bovendien ligt er een dikke ijslaag op de landingsbaan van Zestienhoven.
Op aanwijzingen van de verkeerstoren probeert de piloot “blind” te landen, maar dat mislukt. De piloot daalt, vlak voor hij moet landen zegt hij: “Shit, hier is het niet,” en trekt weer op. “Laten we het dan maar over Gouda proberen.“

De band denkt dat hun laatste uur heeft geslagen. Peter: “We gaven elkaar een hand. Bedankt voor de fijne samenwerking. Dat was het dan.”
Max: “Even dreigde het een echt rock-'n-rollverhaal te worden, maar helaas, het liep goed af. Het had het vliegtuigongeluk uit de Nederlandse popmuziek kunnen worden, met Hans in de rol van Buddy Holly. Weer niet gelukt!” 

Aardig om te weten:
Hans, hoe zag je vader eruit? "Klein, haar met Brylcream achterover, rood hoofd."
Wat deed ie voor de kost? "Hij was opticien. Geen eigen baas.
Hij werkte bij de firma Van der Kleij, een bekende Voorburgse brillenman.

Mijn vader was de trotse bezitter van een oud teakhouten radiomeubel en een VW-kever inclusief ruiten pet en lederen handschoenen. Kenteken PS-78-32."

Een wijze uitspraak van Hans is: “Het grootste geheim van het succes is dat je het ook weer kwijt kunt raken.”

Opmerking:
(bovenstaande teksten zijn ontleend aan Bindervoet & Henkes presenteren
Hans Vandenburg en het Geheim van het Succes)