EARTH & FIRE
Earth & Fire is in 1968 ontstaan uit een eerdere band Opus Gainfull . Na een periode zonder zangeres, werd Manuela Berloth de eerste zangeres. In september 1969 werd Manuela opgevolgd door Jerney Kaagman. In juni 1970 koos drummer Cees Kalis voor zijn studie (onderwijzer) en werd hij vervangen door Ton van der Kleij.

De band brak in 1970 door met de single 'Seasons' geschreven door George Kooymans. In hetzelfde jaar produceerde Earth & Fire hits als 'Ruby Is The One' en 'Wild and Exciting'. Vanaf 1971 verlegde Earth & Fire de muzikale koers naar symfonische rock.

Gerard Koerts schafte in de zomer van 1971 een Mellotron aan. Dat is een toetseninstrument waarbij het geluid geproduceerd wordt door middel van op frames gemonteerde geluidsbanden. Via de Mellotron banden kunnen vooraf opgenomen geluidsfragmenten van diverse muziekinstrumenten zoals strijkers, choir en brass in verschillende toonhoogten worden weergegeven. De sound van de band werd jarenlang mede door dit instrument bepaald.

Niet alleen in, maar ook buiten Nederland groeide de belangstelling voor de band die toerde van Scandinavië tot Portugal en van België tot Turkije. In België, Duitsland, Zwitserland, Denemarken, Portugal,Turkije en Japan werden hun platen uitgebracht. In de loop der jaren ontving de band een Bronzen Leeuw, een Zilveren en een Gouden Harp. Ook de Exportprijs van Conamus viel hen ten deel.

In juni 1974 werd Hans Ziech, de basgitarist en tekstschrijver, vervangen door Theo Hurts. In 1978 werd basgitarist Theo Hurts vervangen door Bert Ruiter en drummer Ton van der Kleij door Ab Tamboer. In 1979 werd sologitarist Chris vervangen door Ronnie Meyjes.

Nadat Hans Ziech in 1974 stopte bij Earth and Fire, schreef hij nog tot 1981 songteksten. In een later stadium werkte hij bij de Sijthoffpers als documentation-researcher. Hij werkte mee aan de Nederpop-encyclopedie en de DVD en biografie, beide van Earth and Fire.

'Memories' was in 1972 de eerste nummer één hit in Nederland. Meerdere hits volgden, waaronder 'Maybe tomorrow, maybe tonight' (1973) en 'Love Of Life' (1974). Op het podium was Jerney een opvallende verschijning in haar superstrakke, sensuele, metallic blauwe lederen pakje, ontworpen door Carla V (Carla van der Vorst), een beroemd kledingontwerpster uit de Herenstraat in Voorburg. Met 'Weekend' scoorde Earth & Fire in 1979 een grote internationale hit.

Na het uiteenvallen van de groep in 1983 maakte Jerney Kaagman twee soloalbums. Ron Meyes vertrok naar de Millionaires, Bert Ruiter ging produceren, Ab Tamboer vertrok naar Het Goede Doel en de gebroeders Koerts bouwden een eigen geluidsstudio. In 1987 maakte de groep een come-backtour in een nieuwe bezetting met daarin onder andere Ton Scherpenzeel (toetsenist).

Fred en Dick Hermsen maakten een heldere en kritische biografie van de band die in 2006 verscheen en waarin het verhaal over Earth & Fire in geuren en kleuren wordt verteld.

Ton van der Kleij herinnert zich juli 1973, het Alexandra Palace waar zij tijdens het London Music Festival optraden naast grootheden als Jethro Tull, Jeff Beck, Yes en Roxy Music: “Alles was er strak en punctueel geregeld. We mochten echt geen seconde uitlopen en ik zie tot mijn verbazing dat dit tegenwoordig op festivals veel nonchalanter gebeurt. Je hebt discipline nodig om de top in de muziek te kunnen bereiken!

EARTH & FIRE - (Jerney Kaagman)
In 1965 verliet Jerney de band The Rangers vanwege haar eindexamen middelbare school en zette haar carrière in 1969 voort bij Earth and Fire.

Op de vraag hoe het contact ontstond met Earth & Fire zegt Jerney:

"Op een dag in 1969 attendeerde Hans Ziech zijn andere bandleden op mijn bestaan, toen zij op zoek waren naar een nieuwe zangeres. Zo kwam mijn naam op een lijstje terecht samen met die van Bojoura (de artiestennaam van Rajna van Melzen een Folk en Popzangeres), Liesbeth List en een aantal andere dames. Degenen die dat lijstje gemaakt hadden, stonden op een avond opeens plompverloren voor haar deur en belden aan: Ja, wij zouden graag eens met je willen praten over het onderwerp muziek maken . Wij zijn van een band."

Pa en Ma Kaagman waren op dat moment niet thuis. De mannen kwamen binnen en gingen gezellig in de huiskamer zitten. Jerney zegt: "Mijn ouders kwamen op een gegeven moment thuis en zagen mij met die mannen met dat lange haar in de huiskamer zitten. Mijn vader vond dat lange haar normaliter verschrikkelijk, maar hij deed toen opeens heel aardig en heel gezellig. Kennelijk werd er een show opgevoerd,maar als de visite weg was niet meer.

Net zoals het met The Rangers bij Kuijpers ging, vroegen de bandleden van Earth & Fire , of ik het leuk zou vinden om bij hun te komen zingen. Ik zei dat ik al jaren niet meer gezongen had maar uiteindelijk werd ik overgehaald om de eerstvolgende zaterdag te komen repeteren.

In 1969 was ik 22. In de tijd van The Rangers was het repertoire cover materiaal maar bij Earth & Fire waren het bijna allemaal eigen liedjes. Op dat moment werd er wekelijks opgetreden in het voorprogramma van The Golden Earring op vrijdagavond, zaterdagavond, zondagmiddag en zondagavond. Dat hielden we een tijdje vol, wel een half jaar. Daardoor raakte je goed ingespeeld en wist je wat er vocaal en technisch nodig was tijdens het optreden".

Op de vraag hoe Jerney  zelf omgegaan is met drank en drugs antwoordt zij:  "Lekker hoor. Nee... het ergste wat ik ooit heb meegemaakt, was dat we eens met de bus onderweg naar huis stopten en er vier of vijf mannen die gedronken hadden, naar buiten holden om te plassen. Ik had niets gedronken en moest dus verder rijden. Nadat iedereen weer was ingestapt en ik vertrok, hoorde je het geluid 'pling plang plang' van de flesjes bier die boven op het dak van de bus waren neergezet en er bij het wegrijden van af rolden.

We kwamen een keer terug van een optreden en stopten in de Laan van Heldenburg in Voorburg. Ton de drummer, zou de Mercedes Sedan mee naar huis nemen. Hij had gedronken en stapte uit om te plassen tegen de heg van mensen in de straat. Ton stapte daarna weer in, ging links achterin zitten en viel weer in slaap in de Mercedes die daar stond met draaiende dieselmotor. Om twee/drie uur nachts gingen de buren de politie bellen, wij waren allemaal al lang weg, de politie kwam en maakte Ton wakker. Ton zei tegen die agenten: “Zie je nou wat voor misselijke grap mijn collega’s met me uithalen, ik ben in slaap gevallen omdat ik doodmoe ben en hard heb gewerkt, ze laten me hier gewoon achter.”

Op de vraag: “Hoe  is het gekomen dat je van een zekere baan als secretaresse toch hebt gekozen voor een job in de muziek, onzeker en geheel anders dan je baan in het bedrijfsleven?” antwoordt Jerney: "Mijn ouders waren al niet meer in Nederland en woonden toen in Zwitserland. Ik woonde op mijzelf en vond het niet zo'n moeilijke keuze. Ik verdiende met de muziek genoeg om mijn baan op te zeggen en ging er zelfs financieel op vooruit.

Mijn ouders vonden het beroep maar gênant, een beroep aan de onderkant van de samenleving en hielden altijd vol, 'onze dochter is secretaresse'. Alleen toen wij in Zwitserland optraden en opnamen maakten, kwamen zij een keer naar de studio.

De momenten bij Earth & Fire waren alleen maar leuk. Optreden in het buitenland is altijd iets om trots op te zijn. Dat een enkel vroeger bandlid af en toe onaardige dingen over mij zegt, raakt mij nauwelijks.”