DUPE FOUR
Deze band begon eind 1966 als The Sound Rhythmics.

De bezetting was: Gerard van der Velde: zang en gitaar, Tim van der Ham op drums, Harry Engelen gitaar plus zang en tenslotte Jaap Roos: basgitaar.

In mei 1967 werd de naam veranderd in Dupe Four en werd de groep aangevuld met Willem van Eck  op slaggitaar. Na enige tijd nam Willem de plaats van Jaap Roos in op basgitaar. Als invallers op bas zijn Jos Remmerswaal en Hans Ziech bekend.

De schrijfwijze van de bandnaam varieerde. Zo zijn er visitekaartjes waarop we lezen Dupe Four, Dupe 4 en Group Dupe “4”

Dupe Four wisselde nogal eens van samenstelling en bestond totdat in 1969 de naam veranderd werd in Illinois.  

Harry Engelen vertelt: “Ik was 12 jaar toen ik bij Bas van der Rest mijn eerste instrument kocht, een blauwgroene akoestische jazzgitaar. Daarbij hoorde ook gratis gitaarles die door René Nodelijk werd gegeven.

Mijn moeder speelde vroeger Hawaiian gitaar en mijn beide ouders stimuleerden mijn muzikale ontwikkeling enorm. Door veel te luisteren en na te spelen, heb ik mijn spel verder ontwikkeld. Toen ik jaren later overschakelde van snaren naar toetsen, heb ik dat mijzelf ook aangeleerd door akkoorden over te zetten en omkeringen te maken. Toen ik nog op de Mulo zat, speelde ik in de schoolband, die later The Nicols heette. Via mijn broer en Tim van der Ham kwam ik bij Dupe Four terecht. Ik heb in die tijd gespeeld op een Eko, een Klira en een semi-akoestische Guild Starfire, die ik nog steeds zuinig bewaar. Ik begon met een Dynacord versterker en kocht later een Vox AC 100 met extra tweeters. Ik weet dat Jaap Roos een semi-akoestische Framus bas had en Gerard van der Velde een Egmond gitaar.

We oefenden in het begin in een loodgieterswerkplaats in de Nieuwstraat (een zijstraat van de Loolaan) en later in het Groene huisje aan de  Westvlietweg. Het oefenen op zondag veroorzaakte bij enkele bandleden thuis grote problemen omdat zij geacht werden de kerk te bezoeken en verder de zondagsrust te respecteren. Op creatieve wijze lukte het die jongens vaak om toch nog wat te oefenen zonder dat hun strenge ouders daar weet van hadden.

De strenge invloed van de kerk merkten we ook toen we elke maand in de Houtrust Rotonde in Den Haag (Houtrust) speelden op de dansfestijnen van Jocotel. Die naam is overigens afgeleid van Jongeren Contact Elandstraat. Elk nummer werd aangekondigd door de heer Vrijhoek, die er ook niet voor terugschrok om onze muziek te stoppen, wanneer iemand in de zaal al dansend zijn stropdas af deed. Als het publiek zich dan weer op zijn dringende verzoek netjes had aangekleed, mochten we weer verder spelen. Toen we vanaf 1969 onder onze nieuwe naam 'Illinois' voor Jocotel speelden, werd er van ons verwacht dat we geen vrijetijdskleding, maar nette pakken zouden dragen. Intussen was ook ons repertoire veranderd, want we waren als Illinois niet langer een commerciële coverband, maar uitgegroeid tot een progressieve rockband. Dat viel niet in goede aarde bij de heer Vrijhoek. Toen hebben we Jocotel vaarwel gezegd.

Als Dupe Four waren we een commerciële coverband en brachten Top 40 muziek van Beatles, Bee Gees, Kinks, Small Faces en ook Soulmuziek.

Frank van Deventer en Ruud Lommers traden korte tijd op als onze managers en zorgden ook voor ons vervoer. Hun gebrek aan ervaring en aan resultaat zorgde ervoor dat we mijn neef John Sprangers als nieuwe manager aan stelden. Hij heeft veel voor de band kunnen regelen. Ook toen Dupe Four overging in Illinois, is hij onze manager gebleven.

Mijn slechtste herinnering uit die periode heb ik aan het optreden tijdens de 'Back in Town' Session in de sporthal De Vliegermolen in de zomer van 1969. De Kosmos Lightshow zorgde voor een geweldige visuele sfeer in de Vliegermolen en de geluidsinstallatie werd bij die gelegenheid geleverd door Muziekhandel Servaas. De afstelling van het geluid op ons podium was helaas zo bedroevend slecht dat we na twee nummers zijn gestopt, tot ergernis van onszelf en de organisatoren.

We traden minstens een keer per week op. Willem van Eck heeft daarvan lijsten bijgehouden met daarop kernachtige waarderingen van de zaal, het publiek en de geleverde prestatie, zoals: “…om 11 uur kregen we ruzie,…allemaal mafkezen, …niet zo akelig waardeloos,…ging wel, …in Katendrechtse Volkshuis allemaal temeiers, …beetje bonje gehad..  .”

Ik heb nog veel meer herinneringen: Een Session - avond in Kwink waarbij het ontzettend lekker liep. En nog een leuke: een eigenwijze invaller die het niet nodig vond zijn gitaar te stemmen bij aankomst in de zaal omdat hij dat twee uur eerder thuis al had gedaan.”

Harry Engelen is naast zijn baan in het Haagse onderwijs tot voor kort als semi-prof in de muziek actief gebleven.